Wanneer ik zeg dat de laatste levensreis ook mooi kan zijn, met nog mooie herinneringen voor de nabestaanden. Kijkt men mij veelal vragend aan.
Vannacht weer zo n momentje. Cliënt is niet comfortabel, dokterswacht, UMCG alles had ik aan het werk voor deze beste cliënt.
Ondertussen vraag ik, waar heeft u altijd gewoond, hoeveel kinderen, kleinkinderen, wat van beroep."Famke ik ha die wol troch, do wolst my owleide, maar gjit dy net lukken" oeps betrapt.(Meisje ik heb je wel door je probeert mij af te leiden maar dat gaat je niet lukken)Even samen gelachen om dit momentje.
Eind van de nacht toch weer dokterswacht cliënt zo oncomfortabel, net voor dat deze arriveert. Begint Dhr door de pijn wat te neuriën, en er ontstaat ineens een liedje, echtgenoot begint spontaan mee te zingen.
" Stille nacht, heilige nacht"
Ook de laatste levensreis kan ondanks pijn en niet comfortabel, mooi en bijzonder zijn.
Reactie plaatsen
Reacties